Helaas zijn er weinig activiteiten te melden. In maart moesten we, zoals veel verenigingen, stoppen met het bij elkaar komen. Dus toen kwamen de repetities en ook jammer genoeg de nazit helemaal te vervallen. Maar we konden natuurlijk thuis nog wel blijven spelen en we kregen van onze dirigent daar ook een aantal voorzetten voor.
De verjaardag van mevr. Baron hebben we nog wel op kunnen fleuren met onze muziek en dat hebben we, met een klein groepje ivm corona, graag gedaan.
En bij de fam. De Boer ging de vlag uit omdat Minke geslaagd was voor haar Master Euroculture. Nu ze dat achter de rug heeft kan ze zich weer volledig concentreren op de muziek en op wat ze verder in het leven leert.
De bbq als afsluiting van het seizoen kon gelukkig, rekening houdende met de onderlinge afstand van 1 ½ meter, wel doorgaan. En natuurlijk hebben we toen ook even met elkaar muziek gemaakt. De tuin van Renze is daar groot genoeg voor. En het spelen werd door de buren ook gewaardeerd, getuige het applaus dat we van hen kregen. Op de foto kunt u zien hoe je als muziekkorps zeker kunt spelen, ook als je ver uit elkaar staat. Maar als muzikant is het gevoel wel anders, je hebt het idee dat je helemaal alleen staat te spelen want je hoort eigenlijk alleen jezelf. En de essentie van een muziekkorps is juist dat je samen speelt en elkaar hoort.
Renze en Leffrie hadden de bbq, met praktische steun van Anja, geweldig georganiseerd. Er was meer dan genoeg te eten en te drinken, ze hadden met Piet Paulusma ook geregeld dat het mooi weer was, er was een echte ijscokar met heerlijk ijs, slagroom, aardbeien, chocoladesaus enz. enz. en zo konden we toch nog op een mooie en ook muzikale manier het seizoen afsluiten.
Wij zijn aangesloten bij een bond en die bond geeft het blad Klankwijzer uit. In het juni-nummer, in het voorwoord van de voorzitter, staat het volgende : het grootste gemis van muzikanten tijdens deze coronatijd is de wekelijkse ontmoeting; het sociale contact met mensen waarmee ze zich verbonden voelen. Het praatje, het drankje, de knuffel en het samen met elkaar muziek maken. Tot zover het citaat. Familieleden van onze muzikanten hoeven zich nu niet direct ongerust te maken, want van knuffelen is bij ons weinig tot geen sprake, zeker niet in clubverband. Wellicht zouden we hoger scoren op concoursen als we dat wel zouden doen, maar dat blijft onzeker. Op de andere genoemde punten scoren we prima.
Als u dit leest zijn we vast weer aan het repeteren. Met een heleboel pas- en meetwerk, waarvoor je echt gestudeerd moet hebben om dat te kunnen begrijpen, pasten we toch allemaal in De Nije Kompe, met het slagwerk op het podium. En om corona-proof te repeteren moesten we met doekjes onze stoelen voor en na de repetitie schoon maken. En de nazit is ook weer in ere hersteld, ook een belangrijk onderdeel van de repetitie.
Over ons 100-jarig bestaan volgend jaar valt ook nog niet veel te melden. Maar ook daarvan houden we u op de hoogte.
