Ook de afgelopen tijd kon er van een activiteit bij ons helaas geen sprake zijn. Wel konden we thuis spelen op ons instrument, maar het muziek maken met elkaar is natuurlijk veel leuker. En het ene instrument leent zich meer om zelf te oefenen dan het andere. Op je cornet kun je mooi melodieën spelen maar op een bas gaat dat minder goed.

Als je als vereniging 100 jaar wordt dan ben je natuurlijk ook 90 jaar geweest. Dat hebben we indertijd uitbundig gevierd en het bewijs daarvan staat op deze foto. Voor de pauze hadden we ons verkleed in kleren van ongeveer 90 jaar geleden (zie de foto) en na de pauze hadden we onze gewone concertkleren weer aan. Het is dus al weer 10 jaar geleden maar de jaren gaan heel snel, dus het is eigenlijk nog niet zo lang geleden.

De muzikant die het meest over vroeger kan vertellen is Jan de Boer, inmiddels 78 jaar jong. En daarom heb ik hem geïnterviewd. Jan begon te spelen toen hij 12 jaar was. Hij kan zich nog herinneren dat Frans Pool, indertijd slagwerker bij het muziekkorps, hem een bugel kwam brengen. Eigenlijk mocht Jan van zijn ouders pas beginnen te spelen nadat hij de lagere school had verlaten, maar het instrument werd, tot vreugde van Jan, eerder gebracht. En toen kon het los. Zijn muzikale genen heeft hij van zijn moeders kant. Veel van haar familieleden waren muzikant bij enkele korpsen. Ook hebben ze samen wel eens gespeeld als familie – orkestje. Na de bugel kwam voor Jan de euphonium, nog steeds het instrument van zijn voorkeur. Vooral toen het muziekkorps van fanfare werd omgevormd tot brassband, want in de brassband heeft de euphonium (en trouwens ook de alt) een veel mooiere partij dan in een fanfare (persoonlijke smaak, ik weet het). Jan speelt nu, na ook nog op de bariton te hebben gespeeld, op de cornet.

Er werd ook bijna elk jaar gespeeld op een concours in de buurt. Een concours is een soort van wedstrijd waarin je punten kunt halen en dus ook prijzen. Daar gingen de muzikanten dan op de fiets naar toe, het instrument achterop. Het concours was op een zaterdag en als schooljongen kreeg je dan vrij van school, dat was ook een voordeel. En de oudere muzikanten konden na het concours  ook nog gezellig een borreltje drinken, ze gingen immers op de fiets terug.

Voor de jongere lezers onder u: tot in de 60-er jaren van de vorige eeuw ging je op zaterdagmorgen gewoon naar school en, als je werkte, ook gewoon naar je werk.

Bij het begeleiden van een kerkdienst was de dirigent soms niet aanwezig. Jan herinnert zich een kerkdienst waarbij de muzikanten hadden afgesproken dat een muzikant een knikje zou geven, waarna ze zouden beginnen te spelen. Echter het knikje kwam maar niet, waarop iemand in de kerk uiteindelijk maar riep : Jim kinne wol beginne hjer.  Hilariteit alom dus, maar een prachtige herinnering. Echtparen die 40 jaar of langer getrouwd waren kregen automatisch een serenade. Vaak moest dat gebeuren als het al donker was en dan gebeurde dat bij het lamplicht van een auto. En dan stonden er steevast na de serenade drankjes en hapjes klaar voor de muzikanten en een envelopje met inhoud. Het is een keer voorgekomen dat de dirigent wilde dat er na zo’n serenade nog werd gerepeteerd omdat er een concours aan zat te komen. Het echtpaar bleef dus zitten met heel wat drank en hapjes, maar dat zal later ongetwijfeld nog op zijn gekomen.

Nu hebben we een zo goed als complete bezetting en dat is heel mooi. Maar er zijn natuurlijk ook tijden geweest dat de bezetting minimaal was en er op de repetitie maar heel weinig leden op kwamen dagen. Dan werd de repetitie gewoon niet gehouden en ging ieder weer naar huis. Dat is nu gelukkig anders, meestal komen de meeste muzikanten ook op de repetitie. En zo hoort het ook. Vooral na het 75-jarig jubileum is volgens Jan het muziekkorps eigenlijk altijd wel redelijk compleet geweest en dat speelt natuurlijk veel beter.

Met de herinneringen van Jan zou de hele Barte wel kunnen worden gevuld, maar dat is niet de bedoeling. Jan heeft zijn muzikale genen doorgegeven aan zijn zonen Anne Jan en Renze en aan zijn kleindochters Minke, Tjitske (oud-muzikant), Corine, Tya en Finnie zodat we in het muziekkorps nog lang van hun muzikaliteit hopen te genieten.

Als alles door kan gaan dan hebt u op 5 mei toch nog kunnen genieten van onze muzikale klanken. En na de zomervakantie, als ongeveer iedereen het vaccin heeft gekregen, kunnen we hopelijk weer helemaal los.

Het dorp had trouwens dit jaar heel veel te vieren. De korfbalclub bestaat 75 jaar, wij bestaan 100 jaar, er zou weer een Doarpsfeest worden gehouden en er is begonnen met de bouw van het MFC.

Als er van uitstel geen afstel komt dan wordt 2022  een jaar van alleen maar feesten ! Daar kunnen we ons dus mooi op voorbereiden.