Als u dit leest dan ligt het Kerstfeest van 2020 al lang weer achter ons. Normaliter heb je het als muzikant redelijk druk in die tijd. Vaak wordt er gerepeteerd voor een Kerstconcert en we bereiden ons voor op het begeleiden van een kerkdienst. En je speelt vaak ook nog wel eens ergens waar je gevraagd wordt, bij b.v. een Kerstviering van ouderen. En dat zijn allemaal heel fijne dingen om te doen. Kerst 2020 was dus alles anders en dat was wel even wennen. Wel hopen we natuurlijk ook weer op Kerstmorgen in het dorp te hebben kunnen spelen, dat wordt, hebben wij begrepen, altijd zeer op prijs gesteld. En in deze moeilijke tijden is dat dan weer iets om naar uit te zien.
Sinterklaas zorgde nog voor een mooi lichtpuntje en voor wat lekkers, ook voor ons. We konden de bekende Sinterklaasversjes nu spelen in de tuin van (tante) Annie en Gauke van der Mei. Annie werd, volkomen terecht, in het zonnetje gezet voor al het werk dat ze rond de viering van de verjaardag van Sinterklaas voor Sinterklaas (die er in burger ook bij aanwezig was) en voor de zwarte Pieten heeft gedaan, zowel voor hun kleding als voor het schminken. En ter verhoging van de feestvreugde konden we dus toch onze Sinterklaasversjes spelen, waarbij ook onze jeugdleden Levina en Marije hun partijtje knap mee konden spelen.
Nu bestaat het muziekkorps dus echt 100 jaar !! Is het de oudste vereniging in het dorp ? Het is moeilijk om ons voor te stellen hoe het dorp er indertijd uitzag en hoe de muzikanten bijvoorbeeld naar de repetities gingen. De meeste muzikanten zullen bij de oprichting in 1920 in of vlakbij het dorp hebben gewoond, want er waren nog nauwelijks auto’s en ook weinig fietsen. Zou er na de repetitie ook zo’n gezellige nazit zijn geweest ? De straten waren niet zo goed voorzien van verlichting als nu en ook lang zo goed niet geasfalteerd of voorzien van klinkerbestrating. In het dorp waren vast ook meerdere kruideniers en bakkers gevestigd en waarschijnlijk ook minimaal 1 slager, groenteboer en melkboer. En die kwamen, behalve de slager, allemaal bij de mensen langs met hun waar. En ieder kocht bij de middenstander die behoorde bij dezelfde kerk of bij een organisatie waar men verder een band mee had. Er zal ook een smederij zijn geweest (Smidswei ?) want het land werd nog volledig bewerkt met de hulp van paardenkracht. Toch wel erg overzichtelijk allemaal. De muziek werd beluisterd via de radio, die overigens ook niet in elk gezin aanwezig was. En daarna werd muziek beluisterd via een grammofoonplaat, eerst van zeer breekbaar materiaal en later van vinyl, daarna via een cassettebandje, vervolgens kwam de CD en nu is de vinylplaat weer in opkomst. En voor iedereen is er Spotify, al is het waarschijnlijk zo dat veel ouderen op die manier nu niet naar muziek zullen luisteren.
De concerten van het muziekkorps zullen een cultureel hoogtepunt zijn geweest en we hopen natuurlijk dat we die traditie straks weer kunnen voortzetten.
De foto bij dit artikel is genomen tijdens het 75-jarig jubileum. Er staan muzikanten op die nu nog steeds in het muziekkorps spelen. Herkent u ze ?
Zo, ondanks dat we eigenlijk niets hebben kunnen doen staat er toch weer een stukje van ons in de Barte, zodat u weet dat we er nog steeds zijn en er ook nog minimaal 100 jaar hopen te zijn.
In de vorige Barte gaf ik bij de foto aan dat er ook op een waldhoorn werd gespeeld. Daarvoor werd ik gecorrigeerd door één van onze muzikanten die in een ander muziekkorps de waldhoorn bespeelt. Volgens haar was het geen waldhoorn maar een kor. En wie ben ik dan om haar daarbij tegen te
spreken ? Ik zou het beslist niet durven, dus bij deze een correctie op het stukje in de vorige Barte.
